1 – 1 Hikaye, Bölüm
Zheng Zha -Zheng- gerçek hayatını ölü gibi geçirdiğini düşünüyordu.
işe gider, eve gelir, yemek yer, yatar ve kalkar, hayatının anlamının nerde olduğunu bilmezdi.
Şişko amirinin suratında değildi, barda tanıştığı beyaz yakalı kadının bedeninde de değildi,
ve modern şehir denilen bu çelik ve beton ormanında da değildi.
Ruhunun çürüyüp gittiğini his ediyordu. 24 yaşında çürümeye başlayıp hayatının sonuna dek
gidecekti. Ardından bir isim bırakıp toprak olacak ve doğaya karışacaktı. Gerçekten saygı değer bir insan ya da bir taklitçisi bile olsa, bu dünyanın küçük bir parçası idi.
Bir şeyleri değiştirmek istedi. Kendini gerçek hale getirmeliydi.
“Hayatın anlamını bilmek ister misin? Gerçek bir hayat… Yaşamak ister misin?”
İşteki bilgisayarını açtığında, bir mesaj kutusu fırladı. Her halde ilgi çekmek isteyen
bir hackerın marifeti diye düşündü. Hani neye tıklarsan tıkla virüs indirdiklerinden. Zheng güldü ve kapatmaya doğru imleci götürdü. Ama kalbi, fare ile üstüne gelince şöyle bir attı. Durakladı. “Hayatın anlamını bilmek ister misin? Gerçek bir hayat… yaşamak ister misin?”
bir an düşüncelere daldı. Açıklanamaz bir güç onu ele geçirip de parmağını fare tuşuna götürdü.
Ve ‘EVET’ i tıklar tıklamaz bayıldı.
Soğuk ve sarsıntılı…
Kafayı şöyle etrafta çevirdi. Siyah saçlı bir adamın alaylı alaylı güldüğünü gördü. 24,25 yaşlarında idi. Sıradan suratı vardı, ama yüzündeki bir kaç yara izi korkunç görünmesine yol açıyordu. Siyah saçlı eleman eline sigarasını alıp, derin bir nefes çekti. Sonra Zheng’in ilerisine bakışlarını kaydırdı. Zheng o sıra yanında 5 kişi olduğunu fark etti.3 adam ve 2 kadın. Ondan ötesi bu acayip yerde 10 batılı kişi vardı.
Zheng; ”Burası nere? Kimsin? Neden buradayım?” dedi. Batılılar olduğu için, bunu İngilizce de sordu.
Batılılar bir an ona baktılar ve sonra kafalarını çevirdiler. Sadece siyah saçlı adam “İyi düşün, bence sen ne yaptığını biliyorsun.”
Ne mi yapmıştı? Düşündü, hatırlamaya çalıştı. Bayılmadan önce ekranında çıkan;
“Hayatın anlamını bilmek ister misin? Gerçek bir hayat… yaşamak ister misin?” denmiş ve ‘EVET’ e tıklamıştı, bir dakika… Zheng’in aklında bir şeyler vardı, hayatta kalma ve yaşama hakkında. Bir oyun. Kimin yarattığı bilinmiyor. Belki Tanrıydı, belki de şeytan ya da uzaylılar ya da gelecekten gelen insanlar. Şimdi de oyunu oynayan olmuştu belki de oyunun bir parçasıydı.
Hayatta yolunu kaybedip çürümeye başlayanları bir araya getiren bir oyun. Oyunu seçtiklerinde korku filmlerinin, çeşitli sahnelerine gönderiliyor olmalıydı.
“Şu an Resident Evil 1’deyiz. Çok şanslısınız çaylaklar. İlk kez basit bir korku filmin de başlıyorsunuz. Ölseniz bile kolay öleceksiniz.” Siyah saçlı sigarasından son kez nefes alıp sigarasını elinde kırdı.
“Ne yani biz şimdi bilgisayarın içine mi uyandık? Hani romanlardaki gibi? Oyunu
bitirirsek kendi bedenlerimize döneceğiz?” Zheng’in yanındaki tombalak sordu.
Siyah saçlı çöl kartalı silahını çıkardı. Silahını tutarken, “Bilmem, baygın mısın değil misin
bilemem, ama canın acıyacak, yaralanacaksın ve öleceksin. Belki filmi gördün belki de görmedin.
Ayrıca yanlışsın, bu film bittiğinde seni bir sonraki filme gönderecek. Belki o filmi gördün ya da görmedin. Her seferinde, önceki filmden ölenler yerine yenileri gelecekler. Her film de 7’den 20 ye kadar insan gelir. Başka deyişle çok basit bir film ki burada sadece 7 kişi var.
Tombul kinayeli “Ölenlerin geri gitmediğini nasıl bilirsin? Belki isteyerek ölüyorlardır?”
Siyah saçlı aniden kafasını kaldırdı, bir anda aslan kesilmişti. Dizlerini kırıp, salisesinde
tombulun kafasının yanında çıkıverdi. Çöl kartalını tombulun ağzının içine soktu.
“E öyle ise bir deneyip öğrenmek istersin her halde? Sonsuz terörü hissedebiliyor musun?
3 film boyunca hayatta kaldım. İlki Elm Sokağı Kabusu 1 idi. Orda tam 15 çaylak ve 2 deneyimli adam vardı. Sonunu söyleyeyim mi? Hepsi rüyalarında öldüler. Ben ve bir başkası daha kurtulabildik. Salak bir rüya da ölmek nasıl bir his bilir misin? Etrafındaki her kesin birden kesilip çürümüş ete döndüğünü. Bir bıçaklı eldivenin mezbaha da hepsinin bedenlerini yavaşça bedenlerini kesmesini hayal edebiliyor musun ha? Acıyı
hayal edebiliyor musun? Dallamanın çocuğu seni? Ölmek mi istiyorsun ha?”
Siyah saçlı, manyak gibi bağırıyordu. Öldürme isteği çok canlı ve belliydi gözlerinde.
Tombul, korkudan heykele dönmüştü. Ağzındaki silahla yalvaramıyordu bile.
Zheng ve diğer 4’lü; ikisinin ayrılmasını sağladı. Siyah saçlı koltuğuna oturdu.
“Korku filminde ölürsen gerçekten ölürsün. Daha da ötesi burada ölürsen film
içindeki iblislerce işkence edilebilirsin. Eğer yaşama azminiz yoksa tek tavsiyem hemen
burada kendinizi öldürün.”
Gözlüklü bir kız “yani bedenlerimize dönmenin bir yolu yok” dedi.
“Dediğim şu ki, Bilinciniz bilgisayara aktarılmadı. Sizce İnsanlar böyle bir teknoloji yaratabilirler mi? Hayır, Tanrı’nın işi bu, gözünde böcekten farkımız yok. Buraya sadece onu eğlendiriyoruz.Hem bedenimiz hem de bilincimiz bu dünyaya getirildi ve geri dönüş yolu yok.En azından şu anlık gidemeyeceğimizi düşünüyorum.” Siyah saçlı alayla dedi.
Gözlüklü kız soğukkanlılıkla bir an düşünüp “Ses tonundan hala bir geri dönüş yolu
olabileceğini seziyorum” dedi.
“Bu seferki çaylakların kalitesi kötü değilmiş. Haklısın, bir geri dönme yolu var.” dedi.
Kızı garipçe süzüyordu siyah saçlıyı.
Herkes ona bakakaldı.
“Her görevi bitirdiğiniz de, eğer filmden sağ çıkarsanız;1 filmden 1000 puan alırsınız.
Puanlarınızı onlarca şey almak için kullanabilirsiniz, mesela 1 filmde 100 gün kalmak gibi”
“kim bir filmde yaşamak ister ki? Ölmek istiyorum demektir bu.” dedi orta yaşlı adamın biri.
siyah saçlı sessizdi.
“Yo, sanırım ne dediğini anlıyorum. Korku filmlerinin onlarca türü var; tıpkı Resident Evil
gibi her şeyin bilimle açıklandığı filmler gibi. Ana olayların yaşandığı yerlerin haricindeki
yerlere gidebilirsin. Dünyanın geri kalanı normal olacak.” gözlüklü kız konuştu.
Siyah saçlı parmaklarını şıklatıp “Bingooo, elbette o günlerde normal olarak başka yerlerde
yaşayabilirsin. Düşünsene, bir kaç kez ölümün kıyısından dönersen, istediğin sakin güzel bir
hayat sana tatil gibi gelecek.”
Zheng’in bedeni titredi. Bu dünyayı azıcık da olsa anladığını düşündü. Evet, hayatı sıkıcı
olduğundan kendini çürüyor hissetmesi bunun nedeniydi. Bir kez ölümle yaşam arasında kaldı mı sıkıcı hayatı ona ödül gibi gelecekti.
“Zaman öldürmek haricinde, başka şeylerde var. Mesela bu çöl kartalının sonsuz mermisi var. Sadece 100 puan, 10 günlük zaman eder. Kendinizi puanlarınızla geliştirebilirsiniz, daha güçlü olursunuz, zekanızı geliştirirsiniz, reaksiyon zamanı, hücre gücü, kas yoğunluğu ve bağışıklık gücünüz artar. Başka deyişle bu filmden sağ çıkarsanız, gücünüzü 2’ye katlarsınız. Eğer 100 filmden sağ çıkarsanız, süper bir insana dönüşürsünüz.”
“Hadi ana noktaya dönelim, kendi dünyamıza dönmek için kaç puan gerekiyor?” diye
hafifçe sordu gözlüklü kız.
“50.000 puan” Siyah saçlı başka bir sigara çıkardı.” Her hangi bir puan kullanmazsanız,
50 film boyunca sağ kalmanız gerekiyor. Sonra gidebilirsiniz.”
Birden, herkes sessizleşti. Adama göre; puanlarınızı kullanmazsanız,50 film boyunca hayatta
kalmanız zaten imkansızlaşacaktır.
“Elbette, 1000 puan her filmden alacağınız puandır. Her film de yan görev yaparak
ekstra puanlar kazanabilirsiniz. Tıpkı size açıkladığım gibi, Tanrının yasasına göre,
çaylaklara olan biteni anlatmak 100 puanla ödüllendirilir. Kolunuzdaki özel saatlerden bunu fark etmiş olmalısınız.”Sol kolunu salladı. Siyah metal bir saat gözüktü.
Herkes birden sol koluna baktı. Saatte çok az bilgi vardı. Geriye doğru sayan bir saatte,
sayı 3 saat 7 dakikayı gösteriyordu. Zombiler, avcılar ve çaylaklar için bir sayaçtı…
“Öldürdüğünüz 10 zombi başına 1 puan alırsınız, 100 puan her avcı tip zombi için ve 1000
puan da her çaylak için…” pis bir sırıtışla ile baktı. Sadece Zheng ve gözlüklü kız
ona soğukkanlılıkla bakabildi.
“Elbette bu eksi 1000 puan olacak. Tamam başka sorunuz varsa çabuk olun ve sorun. Film artık başlamak üzere.”
Gözlüklü Kız Zheng’e bakıp devam etti:”3 sorum daha olacak. Resident Evil’i gördüm ben.
Sonunda T virüsü laboratuvardan çıkıp Racoon şehrine yayılıyordu. Bu aracı ele geçirip
şehirden ayrılsak, böyle daha çabuk beladan kurtulmaz mıyız?”
“Saatine bak, üst sağ tarafta bir bir isim göreceksin, oku onu” deyip onaylayarak cevap verdi.
“1” herkes bunu okudu, ve sonra batılılardan birinin hafif bir ışık saçtığını gördüler ve
sonra bu kayboldu.
“Gördüğünüz filmdeki kiralık askerlerin lideridir. Film özel bölgede geçen A bir türdür. Konu
sadece laboratuvarda geçiyor. Böyle filmler de, konuyu geçen yerden ya da karakterlerden fazla uzaklaşamazsınız. Eğer “1” den 92 metre uzaklaştığınız an patlarsınız, parçanız kalmaz. Kaptınız? Elbette “1” filmde ölürse, bu kural başka bir karakterin üstüne kalır.” diye açıkladı.
“Senin dediğin Tanrı da kim?” diye sordu Zheng.
“Tanrı filmlere girip çıkmanızı ayarlar. Sizlere puanlar verir ve puan karşılığı şeyler. Tanrı bir ışık küresidir. Ben bile ne olduğunu bilmiyorum.”
Gözlüklü kız başıyla onaylayıp “Son bir soru daha. Bu numara, ne anlama geliyor?” diyerek geri sayan zamanlayıcıyı gösterdi.
“Filmde mutlaka canlı kalmanız zamanı gösteriyor. Zaman sıfırlanınca, Tanrının olduğu yere gidecek ve ödülünüzü alacaksınız. Ve orada sonraki filmi bekleyeceksiniz.”
Tren yavaşlamaya başlamıştı. Siyah saçlı sigarasını bitirdi, çöl kartalını çekti.
”Ok millet, konu başlıyor. Karakterler artık bizim konuşmalarımızı duyabilecekler. Hatırlayın,
eğer bu dünyaya uymayan bir şey ya da filmle ilgili ipucu duyarlarsa, her kelime için
10 puanınız kesilir. Evet, çaylaklar, hayatta kalmak için elinizden geleni yapın.”
Bölüm Sonu
Cinnet Fansub&Manga 